Teledetectie is de enige manier om de biodiversiteit op aarde continu en herhaaldelijk over een groot gebied te monitoren. Nu ruimtevaartorganisaties investeren in sensoren die specifiek zijn ontworpen om de biodiversiteit en de gezondheid van ecosystemen te beoordelen, hebben we voor het eerst de mogelijkheid om wereldwijde monitoringsystemen vroegtijdige tekenen van ecosysteemverandering op te laten sporen. Om de verschillende aspecten van het verlies aan biodiversiteit te begrijpen, kunnen we beroep doen op satellietsystemen. Dit vereist integratie van teledetectie en ecologische theorie en methoden op ruimtelijke, temporele en biologische schaal.

Deze lezing legt de nadruk op teledetectie van biodiversiteit, toegespitst op vegetatiespectroscopie. Onder meer het gebruik van spectrometers op ruimtelijke schalen en toepassingen van beeldspectroscopie voor het in kaart brengen van planteneigenschappen en de samenstelling van plantengemeenschappen komen aan bod.