Propyleen wordt gewonnen uit aardolie waar het in geringe mate aanwezig is. Het is een belangrijke basisstof voor de chemische industrie. Propyleen (ook wel propeen genoemd) wordt onder andere gebruikt voor de productie van aceton. De belangrijkste toepassing is echter de polymerisatie tot polypropyleen. Dit plastic wordt gebruikt voor flessen, tapijten, meubels, kleine boten, auto-onderdelen, medische apparatuur, zelfs sommige bankbiljetten zijn ervan gemaakt. Bovendien kan het eenvoudig gerecycleerd worden.

De wereldwijde vraag naar polypropyleen en dus naar propyleen zal naar verwachting toenemen. Daarom is het aangewezen om ook op andere manieren propyleen aan te maken. Een van de mogelijke manieren is waterstof onttrekken aan propaan, ook wel propaan dehydrogenering (PDH) genoemd.

“In mijn doctoraatsonderzoek bestudeer ik 2 manieren om het proces van propaan dehydrogenering te verbeteren”, vertelt Srinath.

“Aan de ene kant kan het proces verbeterd worden door CO₂ toe te voegen, wat meteen ook kan meehelpen om de CO₂-uitstoot te verminderen. CO₂ kan in combinatie met propaan in de gasvoeding worden gebruikt wat kan helpen om CO₂ nuttig te gebruiken in plaats van uit te stoten”, legt Srinath uit.

“Aan de andere kant probeer ik het proces van PDH te verbeteren door het aanbrengen van een coating op de katalysator*, die zorgt voor een langere levensduur van de katalysator”, vervolgt Srinath.

“De belangrijkste techniek die bij het onderzoek wordt gebruikt is x-straalabsorptie- spectroscopie, waarbij men de structuur van een materiaal kan bepalen, zelfs tijdens de reactie”, vertelt Srinath. Dit geeft uniek inzicht in hoe het materiaal zich gedraagt.

*Een katalysator beïnvloedt de snelheid van een specifieke chemische reactie zonder zelf verbruikt te worden.

Lees een uitgebreidere samenvatting of het volledige doctoraat

-

Titel doctoraat: CO₂-ondersteunde propaan dehydrogenering over Pt-gebaseerde katalysatoren: Binnenkijken via in situ x-straalabsorptiespectroscopie

-

Contact: Nadadur Veeraraghavan Srinath, Vladimir Galvita, Jolien Dendooven

Nadadur Veeraraghavan Srinath is geboren in Tirupati (India) in 1990. Hij behaalde zijn Bachelor of Technology-graad in Chemical Engineering aan het Sardar Vallabhbhai National Institute of Technology (SVNIT-Surat), India, in 2012. Daarna trad hij in dienst bij een petrochemisch bedrijf als Executive-Process: ONGC Petro-additions Limited (OPaL), gevestigd in Dahej (India), de grootste polyethyleen productiefabriek in Azië. Hij werkte er drie jaar tijdens de bouw- en inbedrijfstellingsfase en was verantwoordelijk voor drie productie-eenheden (HDPE, HDPE/LLDPE & Butene-1).

In september 2015 startte hij bij de Technische Universiteit Eindhoven (TU/e), Nederland, om een Master of Science-graad in Chemical Engineering te behalen. Onder supervisie van Prof. Volker Hessel werkte hij aan het onderwerp plasmakatalyse (plasmakatalytische ammoniaksynthese in een diëlektrische barrière-ontladingsreactor). De resultaten van zijn werk leidden tot één co-auteur A1-publicatie en twee conferentiebijdragen.

In augustus 2017 vervoegde hij het Laboratorium voor Chemische Technologie (LCT), Universiteit Gent, als PhD-kandidaat onder supervisie van Prof. Vladimir Galvita en Prof. Jolien Dendooven. Hij onderzocht CO₂-geassisteerde propaan dehydrogenering, met primaire focus op het verkrijgen van inzicht in het katalysatorgedrag door middel van geavanceerde katalysatorkarakterisering (XAS, SAXS) en testen. Zijn onderzoek bij LCT heeft geleid tot zeven A1-publicaties, waarvan twee als eerste auteur. Hij begeleidde in deze periode ook twee masterstudenten naar hun proefschrift, waarna zij zelf PhD-studenten bij LCT werden.

Redacteur: Jeroen Ongenae - Illustrator: Roger Van Hecke